Chirologia - dłoń bez tajemnic

Książka ta została napisana z myślą o tych z Państwa, którzy metodami niekonwencjonalnymi pragną nauczyć się diagnozować osobowość człowieka. Osobom zgłębiającym wiedzę niekonwencjonalną ułatwi powiązanie chirologii z innymi dziedzinami wiedzy prognostycznej: astrologią czy numerologią. Horoskop astrologiczny pokazuje potencjał energetyczny człowieka, diagnoza chirologiczna mówi w jaki sposób realizujemy i wykorzystujemy ten potencjał w życiu. Każdemu czytelnikowi umożliwi samodzielne wykorzystanie tej wiedzy na swój użytek i swoich najbliższych.

Spis treści:

Przedmowa 9
Wstęp 10
Mowa dłoni 15
Wykorzystanie wiedzy astrologicznej w chirologii 18
Słońce 18
Księżyc 19
Merkury 19
Wenus 20
Mars 21
Jowisz 22
Saturn 23
Uran 24
Neptun 25
Pluton 26
Kciuk 27
Człony kciuka 30
O czym mówią palce – symbolika kciuka 33
Węzły i ich wpływy 35
Kształty palców 36
Interpretacja długości palców 38
Łuk powodzenia 40
Paznokcie 42
Usposobienie człowieka a paznokcie 43
Typologia dłoni 44
Dłoń Marsa 46
Dłoń Jowisza 47
Dłoń Merkurego 48
Dłoń Urana 48
Dłoń Słońca 49
Dłoń Księżyca 50
Dłoń Saturna 50
Dłoń Ziemi 51
Dłoń Wenus 52
Budowa dłoni a cechy charakteryzujące człowieka 53
Skóra dłoni w dotyku 54
Kolor skory dłoni 54
Owłosienie dłoni 54
Dłoń twarda i miękka w dotyku 55
Cechy motoryczne 55
Ciepłota dłoni 55
Podział dłoni na pola 56
Śródręcze 58
Wzgórza 59
Wzgórze Wenus 59
Wzgórze Jowisza 62
Wzgórze Saturna 66
Wzgórze Słońca 71
Wzgórze Merkurego 74
Wzgórze Marsa 78
Wzgórze Księżyca 81
Wzgórze Urana 85
Trójkąt Neptuna 85
Wzgórze Plutona 85
Atlas linii na dłoni 86
Linie główne na dłoni 86
Linie pochodne na dłoni 87
Rodzaje linii 89
Kolor linii 91
Linia życia 92
Linia głowy 105
Linia przeznaczenia 115
Linia serca 129
Linia Izydy 141
Linia zdrowia 144
Linia intuicji 148
Pierścień Saturna 154
Pierścień Salomona 156
Pierścień Słońca 159
Linia pomyślności 161
Rasceta 170
Linia Plutona 174
Linia Neptuna 178
Pas Wenus 180
Linie partnerskie 183
Interpretacja charakterologiczna na podstawie dłoni 188
Przemysław Abratański 189
Tomasz Marmaj 199
Barbara Krawczuk 209
Katarzyna Masiuk 219
Bibliografia 231

Fragment:

Wstęp
Sztuka "czytania" z linii dłoni narodziła się najprawdopodobniej w starożytnych Indiach, z których rozprzestrzeniła się szeroko, zyskując trwałe oparcie z jednej strony w populacjach śródziemnomorskich, a z drugiej w Chinach. I tak już cztery tysiące lat temu odciski palców służyły Chińczykom do identyfikacji osoby, jak również były podstawą do określania stanu zdrowia i charakteru człowieka.
W najstarszym rękopisie przechowywanym od dwóch tysięcy lat przed naszą erą w świątyni Benares przez kapłanów bramińskich zawarte jest oprócz tekstu około czterystu rysunków rąk. W Asyrii i Babilonii wróżenie z rąk było oparte na przekonaniu, że bogowie powiązani z planetami mają wpływ na los człowieka. Były to pierwsze próby połączenia elementów astrologii z chiromancją, która przeniknęła z Bliskiego Wschodu przez Grecję i Rzym. Chiromancja była szczególnie rozpowszechniona od jedenastego do osiemnastego wieku. W tym okresie na licznych uniwersytetach Europy powstawały katedry chiromancji, na których posługiwano się podręcznikami opartymi o wzory arabskie i włoskie.
Wysoko rozwinięte w Chinach badania linii papilarnych na opuszkach palców zostały podjęte w Europie w 1820 r. W oparciu o badania włoskie i czeskie rozwinięto i rozpowszechniono w Anglii klasyfikację odcisków palców, która stała się podstawą działu kryminologii na świecie.
Spostrzeżenia Anaksagorasa sprzed 500 lat p.n.e. wskazujące na związek między cechami charakterologicznymi poszczególnych osób a formą palców ich ręki rozwinął w XIX wieku chirolog K. S. d'Arpentigny wydając w 1857 roku w Paryżu dzieło pod tytułem "La science de la main" ("Wiedza o ręce"). Jednakże za odnowiciela i twórcę nowoczesnej chirologii uważany jest Adolph Desbarolles, Francuz, artysta-malarz, uchodzący za najwybitniejszego znawcę przedmiotu w XIX wieku, czytający dłonie cesarzy. Z jego szkoły wyszedł między innymi Henri Mangin Balthazard, który pozostawił po sobie wiele cennych opracowań służących chirologii do dnia dzisiejszego.
W 1913 roku na kongresie psychologii eksperymentalnej w Paryżu chirologia uznana została za naukę. W 1920 roku po raz pierwszy ukazał się rozległy podręcznik czytania z dłoni, a jego autor - Ernst Issberner-Haldane, filozof i genetyk został uznany twórcą chirologii nowoczesnej.
I tak doświadczenia nagromadzone przez Chaldejczyków, Babilon, Chiny, Mongolię, Indie, Egipt, Grecję, Rzym, Arabię - tworzące różne szkoły chirozofów stały się podstawą do tego, by chirologię traktować jako wiedzę opartą na empirii.
Termin chirologia wywodzi się z greckiego języka: cheir - ręka, logos - nauka, słowo. Innymi słowy termin chirologia oznacza naukę o dłoni.
Dzieli się ona na trzy podstawowe działy:
1. Chirognomię (z greckiego cheir - ręka, gnome - poznanie), której zadaniem jest szczegółowa analiza osobowości człowieka na podstawie typu dłoni, palców, wzgórz oraz wklęsłości na śródręczu.
2. Chirografię (z greckiego cheir - ręka, grapho - piszę), tym razem przeprowadzamy szczegółową analizę linii, poszczególnych znaków, wnikliwie odczytujemy grawerunek oraz wyciągamy na tej podstawie wnioski dotyczące poszczególnych zapisów na dłoni. 3. Chiromancję (z greckiego cheir - ręka, manteia- wróżenie) - innymi słowy przepowiadanie przyszłości z linii i znaków na dłoni, a także przewidywanie przyszłych doznań i przeżyć jednostki. W tym wypadku znaczącą rolę odgrywają również predyspozycje medialne osoby odczytującej zapis na dłoni.
Istnieje ścisła korelacja między tymi trzema działami chirologii; szczegółowe zapoznanie się z grawerunkiem dłoni umożliwia dokładniejszą analizę osobowości, a tym samym rozpoznanie indywidualnych cech człowieka, jego możliwości, co daje - przynajmniej w pewnym stopniu - możliwości przewidywania posunięć i dokonań. Jeżeli dołączymy do tego zdolności medialne chirologa - odgadnięcie przyszłych losów osoby poddanej diagnozie chirologicznej nie jest sprawą trudną.
Natomiast sama geneza badań cech osobniczych zapisanych na dłoni człowieka doprowadza nas do szukania wsparcia w embriologii. Uzasadnić można to faktem, że naskórek powstaje z tego samego listka zarodkowego zewnętrznego, czyli ektodermy, co ośrodkowy układ nerwowy. Nie ma w związku z tym nic zaskakującego, że znalazły na nim odbicie pewne wyróżniające cechy osobnicze jednostki. Amerykański antropolog Michael Park stwierdził, że sieć linii dłoni kształtuje się u ludzkiego płodu między szóstym, a dwudziestym pierwszym tygodniem ciąży, przy czym jej cechy charakterystyczne z jednej strony są uwarunkowane genetycznie, z drugiej zaś modyfikowane przez ewentualne powikłania ciążowe.
Podczas prób ustalenia, czy istnieje jakiekolwiek powiązanie między "rzeźbą" dłoni i takimi właściwościami osobniczymi, jak stan zdrowia i pewne cechy zachowań, wyodrębniono trzy podstawowe kształty jakie tworzą linie papilarne: pętla, łuk, spirala.