Rzeczywistość, duchowość, a człowiek współczesny

W tej książce główny nacisk został położony na wyjaśnienie różnicy między pozorem / percepcją / iluzją a rzeczywistością / prawdą / istotą. Mylenie tych poziomów stanowiło podstawę cierpień ludzkości na przestrzeni wieków. Autor wyjaśnia, że ludzkie życie na ziemi jest optymalnym środowiskiem dla postępu świadomości i odkrycia duchowej rzeczywistości, dzięki której wszelkie życie jest transformowane, aby ujawnić przyrodzoną doskonałość samego istnienia. Współczesny człowiek rozdzielił w celu uniknięcia konfliktów wiarę i naukę. Nauka bez wiary jest jednak pusta i lekkomyślna, ale wiara bez dobrych uczynków ma ograniczoną wartość społeczną. Mądrość łączy jedno i drugie.

"Ewolucja duchowa jest zobowiązaniem na całe życie i sposobem życia, dzięki któremu wszelkie doświadczenia służą duchowej intencji. W rozwoju duchowym każdy postęp jest równie ważny, gdyż analogicznie, tylko przez usunięcie jednej cegły zawala się cała ściana i to, co pozornie niemożliwe, staje się możliwe.

Dylemat współczesnego człowieka jest dwojaki. Po pierwsze, ludzki umysł nie jest w stanie odróżnić iluzji od rzeczywistości ani postrzegania/pozoru od istoty. Po drugie często nie jest zdolny do zrozumienia nielinearnej duchowej rzeczywistości ani nauk religijnych i dlatego akceptuje tylko część z nich.

Linearny i nielinearny są całkowicie innymi poziomami odniesienia i paradygmatami. Nie mają one wspólnej terminologii ani konstrukcji pojęciowych. Nauka jest ograniczona do linearnego, możliwego do obserwacji i zdefiniowania, a przede wszystkim ustrukturyzowanego oraz mechanistycznego wymiaru.

Uświadomienie sobie i zrozumienie nielinearnych rzeczywistości duchowych jest domeną mistyka. Sfera duchowa to sfera kontekstu, podczas gdy sfera linearna to treść. Pole duchowe jest wszechobejmujące, ale nie da się go określić w kategoriach czasu czy przestrzeni.

Podczas gdy nauka i logika są opisywane jako „możliwe do udowodnienia”, „definiowalne” i „obiektywne”, rzeczywistości duchowe są z konieczności subiektywne (doświadczalne). Dlatego nie można „udowodnić” duchowej prawdy za pomocą linearnej logiki lub nauki, tak jak wskazano, że nie można „udowodnić” miłości, znaczenia, szczęścia, sensu, wartości, inspiracji i innych pojęć odnoszących się do abstrakcyjnych jakości. Nie można więc ani „udowodnić”, ani „obalić” rzeczywistości Boskości ani wymiaru nielinearnrego, w tym nawet cech samej świadomości (np. pułapka sceptyka).

Bez nauki miliony ludzi umierają z powodu chorób, ale bez przywiązania do wartości duchowych, miliony umierają także z powodu opracowanych naukowo materiałów wybuchowych i broni jądrowej. Tak więc mówi się, że nauka bez wiary jest pusta i lekkomyślna, ale wiara bez dobrych uczynków ma ograniczoną wartość społeczną. Mądrość łączy jedno i drugie, gdyż człowiek żyje jednocześnie w sferze linearnej i nielinearnej."


David R. Hawkins